Ιμβριώτης, Γιάννης

(Αϊβαλί 1897 – Αθήνα 1979). Καθηγητής πανεπιστημίου και συγγραφέας. Τέλειωσε το γυμνάσιο στην ιδιαίτερη πατρίδα του και λίγο πριν από τον A’ Παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου της. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σορβόνη και στο πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου και την ίδια χρονιά (1933) γύρισε στην Ελλάδα και εξελέγη υφηγητής της φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης (1933). Εξαιτίας των εξαιρετικών ικανοτήτων του, το 1937 έγινε τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, συνελήφθη από τους χιτλερικούς και κλείστηκε στις φυλακές Παύλου Μελά. Μετά την απελευθέρωση αποκλείστηκε από το πανεπιστήμιο για τα πολιτικά του φρονήματα και στη συνέχεια εξορίστηκε διαδοχικά στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και στον Άη Στράτη (1944). Το 1951, ενώ ήταν εξόριστος, εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με την παράταξη της ΕΔΑ και αφέθηκε ελεύθερος. Διετέλεσε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του ίδιου κόμματος και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδος. Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας εξορίστηκε για τρία χρόνια στο Παρθένι της Λέρου. Μετά τη μεταπολίτευση διετέλεσε πρόεδρος του ΚΜΕ (Κέντρο Μαρξιστικών Σπουδών) και πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλίας Ελλάδος και Λ.Δ. της Γερμανίας. Έγραψε βιβλία και μελέτες της ειδικότητάς του. Τα κυριότερα έργα του τιτλοφορούνται: Ψυχανάλυση (1914), Η φιλοσοφία του Μπερξόν (1939), Ηφιλοσοφία του Καντ από μαρξιστική θεώρηση και Ο ψυχισμός και η διδασκαλία του Παβλόφ. Ο καθηγητής της φιλοσοφίας και συγγραφέας Γιάννης Ιμβριώτης (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).